[selfimages]
Ο Μιχαήλ Καλαϊτζάκης (Στο Σπίτι του Αστέριου, 2016) καταγράφει την περιπλάνησή του στον δημόσιο χώρο, αναζητώντας τη μοναξιά και τον στοχασμό στη γαλήνη των αργών ωρών. Αυτοπροβάλλεται σε μη συμβατικές πόζες «απορρόφησης», ακατάλληλες για δημόσιους χώρους, ως συμβολική πράξη σύλληψης και ιδιοποίησής τους. Τα αρχιτεκτονικά λείψανα, που περικλείονται από επιθετική, ατίθαση χλωρίδα και ηλεκτρικά καλώδια συνθέτουν ένα αστικό περιβάλλον οπτικά μη αρμονικό, που αντιπαρατίθεται στην εσωτερικότητα που προτείνει ο Μιχάλης Καλαϊτζάκης. Νατάσσα Μαρκίδου
Michael Kalaitzakis (House of the Asterion*, 2016) records his wandering in the public space, seeking solitude and contemplation in the serenity of late hours. He propounds himself in non-conventional poses of “absorption”, inappropriate for public spaces, as a symbolic act of their apprehension and appropriation. The architectural relics, encompassed by aggressive, unruly flora and electricity cables make up an urban environment visually unharmonious, Juxtaposed to the inwardness proposed by Michael Kalaitzakis. Natassa Markidou
*in Greek mythology was a King of Crete and the foster-father of Minos.
Στην ενότητα Οικείο και Δημόσιο, οι φωτογράφοι βρίσκονται σε μια διαδικασία αναγνώρισης του εσωτερικού χώρου ως «προνομιακής οντότητας», σύμφωνα με τον Γάλλο φιλόσοφο Gaston Bachelards, επηρεάζοντας την ψυχική τους κατάσταση ή τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Κατά καιρούς, διεξάγεται μια ασυνήθιστη συναυλία με το παρελθόν, εγκεκριμένη από τη φωτογραφία (Τσακίρη). Επιπλέον, η εσωτερικότητα που εκπέμπεται από τις διφορούμενες, αποστασιοποιημένες εκφράσεις καθώς και από το βλέμμα του φωτογράφου-φωτογράφου που επιστρέφει στη σύνθεση και αγνοεί τον θεατή, ανταποκρίνεται σε αυτό που ο Αμερικανός κριτικός τέχνης Michael Fried όρισε ως «απορρόφηση», οικειοποιώντας έναν όρο σχετικό. στη ζωγραφική◦ (Κωνσταντίνου, Πρασσά). Ο δημόσιος χώρος, από την άλλη, αποτελεί ένα πεδίο εξερεύνησης και προβληματισμού που επηρεάζει το άτομο μέσω της συλλογικής μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς (Κάλμπαρη, Καλαϊτζάκης). Περιττό να πούμε ότι η απεικόνιση χρηστικών και διακοσμητικών αντικειμένων καθώς και βλάστησης και αρχιτεκτονικής αναλαμβάνουν μέσα στις εικόνες διακριτούς ρόλους ως οντότητες που υψώνονται απειλητικά ή συνυπάρχουν σε αρμονία με το φωτογραφικό θέμα στην ίδια σύνθεση. Νατάσσα Μαρκίδου
In the section Familiar and Public, photographers find themselves in a process of identifying the inner space as a «privileged entity», as per French philosopher Gaston Bachelards, affecting their mental state or the molding of their character. From time to time, an uncommon séance with the past is conducted, sanctioned by photography (Tsakiri). Furthermore, the inwardness emitted by the ambiguous, detached expressions as well as by the look of the photographer-photographee returning into the composition and ignoring the viewer, responds to what the American art critic Michael Fried defined as «absorption», appropriating a term related to painting◦ (Konstantinou, Prassa). Public space, on the other hand, constitutes a field of exploration and reflection that affects the individual through collec- tive memory and cultural heritage (Calbari, Kalaitzakis). Needless to say that the depiction of utilitarian and decorative objects as well as of vegetation and architecture assume within the images distinct roles as entities raising menacingly or coexisting in harmony with the photographic subject in the very same composition. Natassa Markidou
